Mijn Auto’s

 

Ik heb veel vriendinnen gehad en dat geld ook voor auto’s.

Vriendinnen met veel verschillende karakters,  dito bij mijn auto’s , ze waren allemaal anders

Ook waren ze allebei mooi tot bloed mooi en viel ik als een blok voor ze.

 

Verschillen waren er ook genoeg, bij de auto’s was ik er na een poosje op uit gekeken en moest er een nieuwe gevonden worden. Het afscheid ging zonder veel liefdesverdriet.

Bij auto’s mocht ik ook vanaf het eerste moment onder hun motorkap kijken!

 

Mijn eerste auto kocht ik samen met een vriend voor Dfl 50,- bij een sloper. Het was een twoseater Fiat Tupolino.

We waren beide nog 17 jaar en hadden dus geen rijbewijs. In onze belevenis hoefde dat geen probleem te zijn.

Helaas dacht zijn vader er anders over. Hij betrapte ons tijdens ons tweede

ritje. De auto ging linea recta terug naar de sloper en als straf stak pa

vriend het geld in z’n zak. Mijn 2de auto kwam ook van de sloper vandaan.

Dit keer had ik wel een rijbewijs, maar was de auto een regelrecht wrak.

Ik had leergeld betaald en kocht mijn derde auto - een Mini - bij een

officiële dealer. Het was een plaatje, tot die rit in de regen met mijn vriendin

op de achterbank.  

Dit waren allemaal aankopen die het maximaal een week hebben uitgehouden. Bij de  vierde aankoop stond mijn moeder erop dat zij mee ging.  Zij koos voor een Simca Elyssee  een degelijke auto met omruil garantie voor een week. Hij doorstond die periode met glans en ik heb er enorm veel plezier mee gehad. Hij had een ruime achterbank en dat bleek voor een verliefde jongen van onschatbare waarde.  

Ik ging naar de ATS (Autotechnische HTS) en daar was mijn bakbeest niet hip genoeg voor. Vlak voordat de school begon heb ik hem kunnen ruilen voor een Simca 1000.  Daarmee kon ik tenminste te voorschijn komen.

Nu had die Simca de motor achterin en dat hield in dat de verwarming verzorgd werd door een mini radiator voorin het dashboard. Via 2 zware slangen was hij verbonden met de hoofd radiator achterin.  Op een gegeven moment ontdekte ik dat het verwarmingsradiatortje lekte, net toen ik op het punt stond om van Den Haag naar Apeldoorn te rijden. Een flink eind en dan kon ik geen lekkende radiator gebruiken, dus wat doe ik in mijn onmetelijke wijsheid? Ik koppel de beide slangen af van het verwarmingselement en sla in beide een kurk van een wijnfles. Even een stuk isolatieband eromheen en ik kon lekvrij rijden. Dat ging goed tot net buiten Den Haag ik de A12 opreed. Ik trapte het gas goed in en haalde net een slome Daf 33 in toen ik een knal hoorde, de auto stond binnen 2 seconde's  helemaal onder de stoom, ik zag niets meer en ik voelde gloeiend heet water op een been.

Gauw het raam open gedaan, hoofd buiten boord en zo kon ik veilig de auto op de vluchtstrook parkeren.  De motor uit gezet en daarmee stopte ook de hete stroom water.  Stom, stom, hoe kon ik zo stom geweest zijn.

Het koelwater was door de hitte uitgezet en had een van de kurken er als een kogel uitgeschoten en kon het bijna kokende water een uitweg vinden. Daar stond ik dan op de A12 met een verbrand been en een kapotte radiatorslang.  Ik heb de kurk er maar weer in gedaan en met mijn hand de slang vast gehouden zodat hij er niet weer uit zou ploppen.  Een kilometer verderop kon ik de A12 verlaten en ben ik met een slakkegang weer naar huis gereden. Thuis gekomen trof ik alleen mijn oudste broer aan en die raadde mij aan om naar de huisarts te gaan.

wpc0378cac_0f.jpg wpe4c7f3e6_0f.jpg

Verder

wp5533b116.gif