wp779f193e_0f.jpg

Mijn eerste vlucht maakte ik op een leeftijd van 5 maanden. Uiteraard weet ik er niets meer van, anders dan de verhalen die mijn moeder over die vliegreis wist te vertellen.

En dat was - door mij - een verre van een prettige vlucht voor haar  en alle andere passagiers geweest.

 

Na WO II was mijn vader door zijn werkgever - Shell - uitgezonden naar Curaçao. Na een paar maanden mochten mijn moeder en hun 4 kinderen ook overkomen. Bij hoge uitzondering ging de reis per vliegtuig, normaal  hadden we de boot moeten nemen.

Tegenwoordig wordt er uitsluitend nog per vliegtuig gereisd, een bootreis is  te duur geworden en neemt daarnaast ook te veel tijd in beslag.

Door onze gehaaste levensstijl kunnen we daar niet altijd het geduld voor opbrengen, maar goed wij gingen dus vliegen.

De reis ging per DC 4 van de KLM met een tussenstop in London en nog eentje in New York, Amerika.

Volgens mijn moeder was ik vanaf vertrek uit Amsterdam aan een stuk door aan het krijsen geslagen en ik viel pas in slaap toen het toestel eindelijk landde op Curaçao. Dat is geen prettige vlucht geweest, noch voor mijn moeder, noch voor alle andere passagiers aan boord.

Maar goed we hebben het overleefd. Misschien is het ergens nog goed voor geweest, want later bij medische tests voor mijn vliegopleiding bleek ik over een grote long capaciteit te beschikken; ik verdenk de vlucht in eind 1945 dat die daar mede verantwoordelijk voor is geweest.  

De 1ste vlucht die ik me nog goed kan herinneren was  uit

1951, we waren inmiddels verhuisd van Curaçao naar

Punta Cardon in Venezuela. Het was met de Taca - een locale

venezolaanse  maatschappij - en ging van Punto Fijo naar Coro.

Het was een vlucht van nog geen 25 minuten en we zouden dat

trajekt nog verscheidende keren vliegen.

Hoofdzakelijk om boodschappen te doen - in Punta Cardon

was er wel een Shell supermarkt, maar voor andere

boodschappen of om uit eten te gaan, moest je toch naar een stad.

Nu lijkt dat heel decadent, maar dank zij een subsidie van

Shell aan de Taca was het vliegen niet veel duurder dan een

auto rit. En aangezien het wegennet nou nog niet zo optimaal en

uitgebreid was, bleek vliegen vaak de betere optie.                                       DC 3  van Taca  (a/p Punto Fijo)

Op een gegeven moment mocht ik de stewardess meehelpen

met het serveren van koffie en ju d'orange.

Later gingen we ook vaak mee met mijn vader als hij voor zaken naar Maracaibo of Caracas moest gaan, dat waren dan wat langere vluchten, wederom meestal met de DC 3. Waarschijnlijk heb ik daardoor wat met de Dakota gekregen; ik vind het

                                                                nog steeds een van de mooiste toestellen ooit gebouwd.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

                                                                Vluchten vanaf Venezuela naar Midden- en Noord-Amerika volgden, waarbij ik voor

                                                                het eerst in een turboprop heb gevlogen: de Lokheed Eelctra.  Bij het op toeren

                                                                komen van de motoren hoorde je het karakteristieke gejank van de Electra.

                                                                Mooiere muziek bestond er niet vond ik toen.

 

 

 

 

           Lockeed Electra van ALM                                                                                                                             Verder

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DC 6 van de KLM,

Hiermee had ik mijn eerste vlieg ervaring

wp6f36f7a1_0f.jpg
wp0776f6f2_0f.jpg

Herinneringen met vliegen

wp5533b116.gif