Uiteindelijk waren we er van overtuigd dat we allemaal minimaal een jaguar hadden gezien.

Aangezien het een lange inspannende dag was geweest besloot de leiding dat we maar snel in onze hangmatten moesten kruipen.

Eerst nog wat drinken, tanden poetsen en plassen.

Het plassen gebeurde achter bomen die door de leiding waren geïnspecteerd en veilig bevonden. Eén voor de meisjes en één voor de jongens.

Je moest wel je zaklamp meenemen.

Vooral bij de meisjes ging dit met  een hoop gegil gepaard, want zij zagen van alles om hen heen krioelen. Pas toen één van de dames van de leiding meeging, ging het wat rustiger.

Vanwege alle indrukken en spannende avonturen duurde het nog geruime tijd voordat het stiller werd in ons kamp.

De dames bleven om beurten waken en ook om steeds nieuw hout op de 2 kampvuren te gooien.

Ik schat dat het een uur of 4 of 5 in de ochtend was toen het opeens begon te regenen. Eerst nog zachtjes maar binnen een kwartier kwam het water met bakken uit de hemel.

Binnen de kortste keren was iedereen zeiknat en kropen we allemaal weg onder de 2 tenten. Die bleken echter verre van waterdicht te zijn en al gauw werd het sein gegeven om in de auto’s te gaan schuilen.

Er werd koortsachtig overlegd door de dames en uiteindelijk werd besloten om de boel de boel te laten en er zo snel mogelijk vandoor te gaan.  Ze waren tot de conclusie gekomen dat de omslag van het droge naar het natte seizoen eerder was gekomen dan gepland en dat hield in dat het de komende dagen continu door kon gaan met regenen.  Alleen de allerbelangrijkste dingen mochten gepakt worden en de rest werd achter gelaten. De auto’s werden gestart en de colonne vertrok in het pikke donker richting huis, Punta Cardon.

Na een paar meter op de weg kwamen we er al achter dat het twijfelachtig was of we het wel zouden redden. De weg was spekglad geworden en de auto’s glibberden alle kanten op. Behalve de Jeep van Tjits Swart.

                                                   

                                                               Willy’s Jeep

 

Dit prachtig voertuig kwam eindelijk tot leven. Dit waren de omstandigheden waar hij voor gemaakt was.  En juf Swart was de berijdster geschapen om een Jeep te besturen.

Regelmatig gleden de 2 andere auto’s de kant in en konden niet op eigen kracht er weer uit komen.

Geen nood, juf Swart, de Jeep en een sleepkabel brachten uitkomst.

Zo kwamen we bij de eerst van de vele geulen die dwars over weg liepen. Er stond al behoorlijk wat water in maar met flink wat gas geven kwamen we erdoor heen.

En dat lukt met de 2de geul ook nog.

 

Verder