Na 3 jaar Coornhert was ik niet verder gekomen dan de 2de klas. Dat werd nog door mijn ouders als aanpassings moeilijkheden aanvaard, maar dat moest verbeteren zodra we in Den Haag gingen wonen.
Dachten ze nog. We kwamen in een nieuwbouw wijk op de grens tussen Den Haag en Scheveningen.
Vlakbij de gevangenis (Oranje Hotel uit de oorlog) en als er weer eens een boef ontsnapt was, dan werd de hele wijk afgezet en een klopjacht opgezet om hem op te sporen.
Ik ging hier naar het 1ste VCL en vond het in begin een prettiger school dan het Coornhert. Maar dat betekende niet dat ik beter ging leren, het tegendeel eigenlijk. Ik was 16 jaar geworden en dat betekende
brommertijd en als aankomend hagenees kon dat alleen maar een
Puch zijn met een verhoogd stuur. Uiteindelijk heb ik denk ik wel
10 of 12 brommers gehad, waaronder een rode Puch.
Mijn mooiste was een opgevoerde Benelli. Totaal geen gezicht,
zo’n heel klein sportbrommertje met een boom van een vent erop.
Mijn ouders in de tuin in ons huis in Den Haag
Benelli brommer
Prompt bleef ik het eerste jaar zitten en moest ik hem overdoen. In dat jaar kwam ik naast Huug Houtman te zitten. Helaas moet ik zeggen dat, als ik al aspiraties had gehad om te leren, werden die door Huug en later zijn broer Karel helemaal van tafel geveegd. Dat lag uiteraard niet aan hen, maar aan mij. Er ging een heel nieuwe wereld voor me open. Ik ging nog net met de hakken over de sloot over naar de 4de klas.
Ondertussen begon het VCL mij een beetje te benauwen en heb ik een switch gemaakt naar het Haags Lyceum. Daarover gingen verhalen rond dat je bijna geen huiswerk hoefde te maken en spieken tijdens proefwerken werd getolereerd, kortom precies een school voor mij. Er zat ook een heel ander type leerlingen op, een beetje meer kak. Nu was ik absoluut geen kakker, maar het sprak me wel aan. Het verhaal van geen huiswerk en spieken bleek absoluut niet te kloppen, met als gevolg dat ik weer (3de keer) bleef zitten. Mijn ouders vonden het nu welletjes en zonder inspraak van mij werd ik ingeschreven op een streng internaat in Haren ( bij Groningen). Dit was een drilschool waar nog tikken op de hand werden uitgedeeld met een bamboe stok. Nu had ik het voordeel dat ik 3 jaar ouder was dan de andere leerlingen en boven iedereen uit stak. De surveillanten hadden een klein beetje ontzag voor mij en ik kan me dan ook niet heugen dat ik een tik heb gekregen. Ondanks het strenge regime is het een leuke tijd geweest. Het internaat had zelf geen school en ik kwam terecht op de Dalton HBS, waar mijn oom Jan tekenles gaf. Al gauw had ik hier ook weer een aantal goede vrienden, waaronder Henk Groefsema. Laat Henk nu een heel leuke en knappe zus hebben: Marijke .
En laat Marijke mij nu ook aardig vinden . Ik had mijn eerste grote liefde! Groningen blijft voor mij de meest gezelligste stad, zeker voor jongelui. Tientallen kroegen, veel feesten en heel veel leuke meisjes.
De ouders van Marijke en Henk hadden een huisje op Ballum, Ameland en daar gingen we heel vaak naar toe, voor een weekend of wat langer tijdens vakanties. Een meer dan schitterende tijd, anders kan ik het niet omschrijven. Dank zij het internaat ging ik met goede cijfers over naar de 5de klas, tevens eindexamen jaar.
Verder
