De salarissen bij Saudia lagen gemiddeld 15 tot 20% hoger dan bij de europese maatschappijen, dus aan sollicitanten had ik nooit gebrek. Een nadeel was dat Saudia geen pensioenvoorziening kende. Daar moest je zelf voor zorgen. Maar ik was toen jong en wie maalt er dan om z’n oude dag.  Een ander groot voordeel  van het werken bij Saudia was dat je bij de meeste luchtvaartmaatschappijen gratis tickets kreeg, niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn gezin. Saudia was toentertijd daarin uniek. Veel airlines wilde graag op het lucratieve Saudi Arabië vliegen, o.a. vanwege de goedkope fuel die ze daar konden tanken. Die wens vertaalde zich in extra voordeeltjes voor ons het personeel van Saudia. Voor een appel en een ei vloog je de hele wereld over. Boodschappen doen in London was heel gewoon. Of  wat ik regelmatig deed, tussen de middag even op en neer naar Antwerpen vliegen om een paar pakjes sigaretten te kopen.

De kooplust van Saudies was onbegrensd. De meest bizarre dingen kregen wij als lading aangeboden.

Bijvoorbeeld luxueze custom built auto’s, met een waarde van toch al gauw een half miljoen gulden, waren normaal. Maar ook complete marmeren standbeelden voor de haven van Jeddah hebben we vervoerd.  Deze beelden waren gemiddeld 7 meter hoog en wogen al gauw 40 ton. Deze beelden werden in Italië rechtreeks uit marmer rotsen   gehakt.  Normaal gingen dit soort lading per boot, maar de opdrachtgever eiste luchtvracht. Dat hield in dat de beelden in 3 stukken gezaagd moesten worden, omdat de maximale hoogte van de B747F  “slechts” 240 cm bedroeg en bovendien mocht ieder stuk niet zwaarder dan 10, maximaal 12 ton zijn. Nu had Saudia ook 2 kantoren in Italië , in Rome en Milaan, maar die durfden dit soort klussen niet aan.  Wij op Schiphol wel en dat bezorgde ons een speciale reputatie binnen Saudia Cargo. Voor speciale klussen zoals de verfraaiing van prinselijke paleizen en

buitenhuizen in en rond Jeddah, werd kantoor Schiphol aangewezen om de vluchten  die vanuit Valencia opereerden af te handelen. Per keer gingen er 2 man (meestal een mix van man en vrouw) heen en die hadden dan er tegelijk  een minivakantie gratis bij.

In totaal heb ik exact 10 jaar bij Saudia gewerkt, tot daar voor mij een abrupt einde aan kwam.

 

Niet bij de pakken neer zitten en gauw weer solliciteren. Binnen een paar weken had ik al de keus uit 2 bedrijven: werken bij de Rijks Luchtvaart School in een planningsfunctie of als operationeel manager luchtvracht bij Philips in Acht (Eindhoven).  Ik heb gekozen voor Philips.

In totaal heb ik er 3 jaar gewerkt, maar door allerlei organisaties bij Philips werden er een aantal diensten afgestoten, waaronder die waar ik bij werkte.  

Dat betekende weer de zaterdag edities van de Telegraaf en het AD kopen en deze door spitten.  Binnen de kortste keren kon ik wederom kiezen uit 2 leuke uitdagingen.  Manager bij de grootste leesportefeuille van Brabant, Zeeland en Limburg.  In totaal werkten daar 240 mensen, dus een grote verantwoordelijkheid of als Inkoop manager vracht bij Gist-brocades in Delft. De eerste baan had als voordeel dat we konden blijven wonen in ons prachtig huis in Best. Mijn vrouw en kinderen wilden helemaal niet nog een keer verhuizen. De functie bij Gist brocades had toch wat meer uitdaging, dus heb ik daar voor gekozen.  Met frisse tegenzin van mijn vrouw en onder groot protest van de kinderen werd er verhuisd naar Waddinxveen.

 

Bij Gist brocades kwam ik te werken bij hun expeditiepoot: Gibrex. Samen met een collega vormde ik daar van de directie. Hij deed het operationele gedeelte en was verantwoordelijk voor het personeel. Ik deed de inkoop van vracht bij airlines, rederijen, wegvervoerders, NS en koeriers. Daarnaast had ik de contacten met extern en interne klanten. Externe klanten waren vestigingen van Gist brocades in het buitenland.  Voor een groot gedeelte verzorgde ik ook de verschepingen vanuit de vestigingen. De interne klanten waren de order afdelingen van de diverse divisies. Het merendeel van de medewerkers op die afdelingen waren jonge vrouwen.  Een van de leuke dingen vond ik de uitnodigingen om een schip te bezoeken of een airline op Schiphol. Aan deze uitnodigingen zat meestal ook een diner aan vast.  Ik mocht altijd introducé s meenemen en daar was onder de dames van de order afdelingen altijd veel belangstelling voor. Zeker toen er snoepreisjes voor eendaagse verzorgde reisjes naar Zwitserland bij kwamen.. Het was een meer dan mooie tijd. Helaas komt aan alles een eind en dat gold ook voor mijn tijd bij Gibrex.  We werden overgenomen door DSM en ik kreeg een mooie afvloeiingsregeling op mijn 55ste.

Daarmee kwam er een eind aan mijn afwisselende loopbaan.

Einde

Index