In 1969 zat ik er eigenlijk een beetje doorheen. Ik had op zee gevaren, maar dat bleek toch niet te zijn wat ik zocht.
Altijd maar lang weg van huis, geen echt sociaal leven kunnen opbouwen en steeds maar weer diezelfde verhalen moeten aanhoren van dezelfde figuren.
Nee, het werd tijd voor een carrière verandering. Aangezien ik voor mezelf geen keuze kon maken heb ik mij laten doorlichten door een beroepskeuze instituut in Nijmegen.
Daar vroegen ze: wat wil je zelf?, waarop ik zei dat ik wel wat met vliegtuigen of auto’s wilde doen.
Surprise . . . Hun oplossing was, of naar de HTS vliegtuigbouw in Haarlem, de Anthony Fokker school of naar de HTS automobieltechniek in Apeldoorn, de ATS.
Aangezien “ Haarlem” al begonnen was -
Een bijkomende reden om voor Apeldoorn te kiezen was de aanwezigheid van een 3-
De opleiding bleek niets voor mij te zijn, daar was ik al na een paar maanden achter.
Maar ik kwam wel een leuke leerling verpleegster tegen. De ATS heb ik vaarwel gezegd en met de verpleegster ben ik uiteindelijk getrouwd, dus de missie Apeldoorn was niet helemaal tevergeefs.
Vlakbij Apeldoorn heb je het vliegveld Teuge en daar ging ik vaak heen, gewoon om de sfeer te proeven en toch met wat verlangen naar al die vliegtuigen te kijken, al waren het maar sportkistjes.
Op Teuge hoorde ik van de mogelijkheid om een privé opleiding tot piloot te gaan volgen.
De officiële opleiding via de toenmalige RLS zat er vanwege mijn lengte niet in. De limiet voor de RLS was 195 cm en ik was toch echt 203 cm.
Maar met een privé opleiding had je geen beperkende limiet. Na mijn vader overtuigd te hebben dat het een perfecte investering zou zijn om zijn zoon piloot te laten worden ben ik met mijn opleiding begonnen.
We woonden toen in Den Haag en ik begon mijn opleiding in Rotterdam bij General Aviation Flying School geleid door het echtpaar Overvest. Hij (Henk) was vlieg instructeur en zij (Maria) deed het kantoorwerk.
Het lessen ging perfect, volgens Overvest was ik een natuurtalent.
Na 9 uur les taxiede ik opgewekt naar de grasmat voor weer een lesvlucht. Vlak voor vertrek zei Overdevest dat het tijd was voor mijn 1ste solovlucht en voordat ik wat kon zeggen stapte hij uit en liep naar de caravan van de circuitregelaar.
Als in een trance steeg ik moederziel alleen op, maar tegelijkertijd kwam het besef: ik kan vliegen!!!!
Daarna volgden uiteraard meer solo uren en uiteindelijk ging ik na 34 uur vliegen op voor mijn eerste vliegexamen: het PPL (private pilot licence). Het slagen hiervoor betekende dat ik nu zelfstandig mocht vliegen, zonder toestemming van een instructeur.
Nu ging de versnelling erop om zo snel mogelijk aan de
200 vlieguren te komen die nodig waren om mijn CPL of
B3 te kunnen halen.
Verder
