Wie z’n gat verbrand moet op de blaren zitten

 

Ik herinner me nog een gebeurtenis uit Heemstede vlak voor ons vertrek.

Ma klaagde vaak over de dunne matrassen in het huis. Ze waren zo dun dat ze het vaak koud had.  Nu zorgde pa er schijnbaar wel voor dat de kou draagbaar was, maar toen hij vertrokken was lag ze helemaal alleen in dat koude bed.

Op een gegeven moment resulteerde dat in een stijve en pijnlijke linker heup.

Ze besloot naar de plaatselijke apotheek te gaan en  vroeg of er iets voor te krijgen was.

De apotheker raadde haar een mosterd kompres aan.

Ma zo’n ding gekocht en die  werd die zelfde nacht nog, voor het slapen gaan, onder haar pyjama stevig tegen de pijnlijke heup aan gedrukt en ma kon slapen.

Nou dat heeft ze geweten. Ze werd midden in de nacht wakker van een brandend gevoel aan haar heup. Ze besloot het kompres te verwijderen en zag in het donker nog wel dat haar heup partij verkleurd was. Half wakend, half slapend is ze de rest van de nacht door gekomen en ’s ochtends toen het wat lichter werd hield ze het niet meer en bekeek hoe haar heup er uit zag.

Ik hoorde een kreet uit haar slaapkamer en die klonk zo alarmerend dat ik direct uit mijn bed sprong en binnen een paar tellen bij ma naast haar bed stond.

“Moet je nou eens kijken”, zei ma en ze sloeg de dekens van zich af.

Wat ik daar zag zal ik nooit vergeten:  heup en bilpartij van ma waren vuurrood.

Dat was zo’n verpletterend gezicht dat ik niets kon uitbrengen en alleen gebiologeerd naar die rode massa kon kijken.

Ma vermande zich op een gegeven moment en gooide de dekens weer over zich.

Volgens haar was er verder niets met haar aan de hand.

Maar ze belde toch voor alle zekerheid direct na openingstijd met de apotheker om te vragen of dit een normale reactie was.

Niet dus, het bleek dat, of ma had niet goed geluisterd, of de apotheker had verzuimd te vertellen, je een mosterd kompres maar één uur op mocht houden, omdat je anders verbrandingsverschijnselen kon krijgen.

Toen ze zei dat het vuurrood was  kon de apotheker haar gedeeltelijk gerust stellen.

Die kleur duidde op een eerste klas verbranding en was het niet nodig om naar het ziekenhuis of een huisarts te gaan.

Hij zou een zalfje maken en dat moest ze 2x per dag erop smeren.

Ma kon het bed niet uit omdat ze geen kleding op de verbrande plek kon verdragen dus ik heb de zalf opgehaald en moest het de eerste 2 keer op de rode plek smeren.

Mijn handen waren kleiner en zachter dan die van haar dus deed het opsmeren iets minder zeer.

De volgende dag kon ma het al zelf doen en nog een dag later was ze alweer het bed uit.

 

Verder